La Marguerite
Kayıp ilüzyonlardan
Honore de Balzac
Papatya, ben en
güzeliydim
Yemyeşil çimleri
süsleyen çiçeklerin
Şükür ki sadece
güzellikti sualim
Günlerin ebedi
şafağındaydı gururum
Heyhat!
Tüm arzularıma rağmen
Heyhat!
Üzerimde ölümcül
berraklığı ile yine bir erdem
Gerçekliğin
hediyelerine mahkûm etti kaderim
Acılar içinde
ölüyorum: bu sessizlik ölümcül
Artık susamıyor, daha
fazla duramıyorum yerimde
Hele aşka da bakın
İki
kelimeyle soruyor yarınları
Merakla parçalayıp yapraklarımı
Asla pişman olmadan
atılan tek çiçek, işte o benim
Yüzümden koparılan
taç yapraklarım
Ah sırrımı verince
ayaklar altına alınan zavallı yapraklarım
Honore de Balzac
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen düşüncelerinizi paylaşınız!